Ostatnia taśma Krappa
(orig. Krapp's Last Tape)

Emisja:  (wcześniej na antenie)

2008-11-02 Program 2 (Dramat w Teatrze Wyobraźni)

Autor:   Samuel Beckett
Przekład : Krystyna Cękalska i Kazimierz Błahij
Realizacja : Andrzej Brzoska.
Reżyseria : Janusz Kukuła.

Obsada: Krzysztof Gosztyła.

Słuchowisko (monodrama) - adaptacja sztuky teatralnej

"Ostatnia taśma" to sztuka przedstawiająca zdziwaczałego starca Krappa, który co roku - w dniu swoich urodzin, poddaje się rytuałowi nagrywania na taśmę magnetofonową relacji z ostatnich wydarzeń i refleksji na temat minionego czasu. Ten swoisty obrzęd polega na wysłuchaniu przypadkiem wybranego starego rocznika taśmy, prezentującego ówczesny światopogląd mężczyzny, następnie na przypomnieniu i zrelacjonowaniu tego, co wysłuchał i wreszcie na ustosunkowaniu się do tego, na ocenie dawnych przekonań z perspektywy teraźniejszości. To dramat dwoistość natury ludzkiej. Krapp uległby fascynacji naturą, ale jego intelektualna świadomość okiełzała niebezpieczny aspekt natury, czyli namiętność. W wirtuozerski sposób ukazał to Krzysztof Gosztyła, wsparty niebanalną muzyką dźwięków, która nietuzinkowo zaskakuje, intryguje i narkotycznie wchłania słuchacza.
_________________________________________
" Tylko słowo nazywające w pełen dramatycznego napięcia sposób nasze emocje, tylko ów akt nazywania naszych odczuć, urazów, pożądań, pragnień pozwala dotrzeć do głębi ludzkiej psyche ". za: Krzysztof Zalewski, Dyrektor TEATRU PR.

Teatr Polskiego Radia rozpoczął działalność w 1925 roku Warszawianką Stanisława Wyspiańskiego. Od samego początku wykorzystywał efekty akustyczne, stanowiące drugi- obok słowa- komponent sztuki radiowej. Ówczesne możliwości techniczne były o wiele skromniejsze od tych, którymi dysponujemy dzisiaj. Pojawiały się takie dźwięki jak: pocieranie szczotkami ryżowymi o meble, wybijanie rytmu o kolana. Wkrótce zaczęto stosować więcej niż jeden mikrofon, muzykę, chór, orkiestrę, kilka planów: studia i plenery. Dzięki temu uzyskano wieloplanowość akustyczną. I tak latami następował rozwój tego, co zwykło się nazywać polską szkołą słuchowiska.
_________________________________________

Janusz Kukuła od 1986 r. reżyser i wieloletni dyrektor Teatru Polskiego Słuchowiska w Jego reżyserii reprezentowały radiofonię polską na międzynarodowych festiwalach sztuki radiowej (1993 - Berlin, 1994 - Moskwa, 1995 - Bolonia).
Autor wielu nagród, m.in.:
za: "Cyrk odjechał, lwy zostały" A. Mularczyka (prezentowane na DSW) - laureat Prix Italia '96,
za: "Ostatnia taśma Krappa" S. Becketta - I Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej - "Dwa Teatry - Sopot 2001",
za: "Dziesięć pięter" C. Harasimowicza (prezentowane podczas DSW) - laureat Grand Prix "Dwa Teatry - Sopot 2002".
Reżyserował spektakle multimedialne w Studiu im. W. Lutosławskiego:
W 2000 r. wyreżyserował "Centurion. Opowieść o Krzyżu" w Teatrze Ateneum - Scena 61.
Wydał powieść "Miłość to znaczy" i tomik poezji "Miesiące" (prezentowany na Muzyce i Słowo w Białymstoku 2009).
Jest laureatem Złotego Mikrofonu.
_________________________________________

Słuchowisko "Ostatnia taśma Krappa" po raz pierwszy transmitowane w Polskim Radiu odbyło się 1989. Przekład i reżyseria : Antoni Libera, premiera 26. 1. 1989, powtarzanie 1. 3. 1992.

„Ostatnia taśma Krappa” (1999)

Autor: Samuel Beckett
Reżyseria: Janusz Kukuła
Monodram w wykonaniu: Krzysztof Gosztyła

wielkosc calosci: 20.7 MB
Czas trwania: 45m 23s
bit rate: 128kbps
rodzaj kompresji: rar
zawartosc uploadu: mp3
wersja jezykowa: PL
BRAK DANYCH NAPRAWCZYCH

kompresje: mp3  +  aac (m4a)