Wilhelm Genazino, pisarz niemiecki, laureat nagrody Georga Buchnera, zadebiutował jako prozaik i jako prozaik znany był także w Polsce przez lata - między innymi jako autor trylogii "Abschaffel" w przekładzie Anny Chałbis. W roku 2004 Genazino napisał swój pierwszy dramat pt. Dobry Boże, spraw, żebym oślepł. Utwór został nagrodzony przez niemieckojęzyczne wydawnictwa teatralne w konkursie dla dramatopisarzy i wystawiony 20 listopada 2005 roku w Darmstadt. Pod koniec 2011 roku w Wydawnictwie ADiT ukazały się 3 sztuki Genazino w przekładzie Macieja Ganczara w tomie opatrzonym tytułem pochodzącym właśnie od pierwszej sztuki. Można odczytać ten utwór jako znak protestu przeciwko wszechpanującemu obecnie kultowi młodości. Nie ma tu skomplikowanej intrygi. Dwie pary wiodą utrwalone od lat monotonne, schematyczne życie. Upływający czas rozluźnia nieco więzy młodszej pary. To samo dotyczy ich rodziców - pary po pięćdziesiątce, a właściwie klasycznego trójkąta: on i one dwie. Wszyscy troje zauważają u siebie oznaki starzenia się, o których mówią sobie otwarcie. Byłaby to bardzo przygnębiająca sztuka, gdyby, nie specyficzne dialogi, które pozwolą słuchaczowi uśmiechnąć się, nierzadko zaśmiać i odczuć tę umacniającą się, mimo wszystko, więź między małżonkami.

przekład: Maciej Ganczar
adaptacja i reżyseria: Maciej Wojtyszko
realizacja akustyczna: Andrzej Brzoska
opracowanie muzyczne: Marian Szałkowski

obsada:
Grzegorz Kwiecień - Andreas
Adam Biedrzycki - Robert
Anna Łopatowska - Marta
Katarzyna Skarżanka - Iris
Aleksandra Bożek - Teresa

czas trwania: 00:55:27