Ścieżka audio Teatru TV

Autor: Gaston Salvatore
Przekład: Ryszard Turczyn
Reżyseria: Kazimierz Kutz
Muzyka: Jan Zawierski

Wystąpili:
Jerzy Trela (Józef Stalin),
Tadeusz Łomnicki (Icyk Sager).

W środku nocy Józef Stalin każe sprowadzić do swojego mieszkania Icyka Sagera, aktora święcącego właśnie triumfy w teatrze jako król Lear. Artysta z trudem tłumi strach. Ściągnięty niemal prosto ze sceny, jeszcze w kostiumie, nie ma pojęcia, że został wezwany przez najważniejszą osobę w państwie. Spodziewa się raczej aresztowania. Ku jego zdziwieniu Józef Wissarionowicz wita go cytatem ze sztuki Szekspira. Następnie nawiązuje przyjazną rozmowę. Aż trudno uwierzyć, że ten miły starszy pan ma na sumieniu miliony ludzkich istnień. Sager wszakże jest zbyt doświadczonym człowiekiem, by utracić czujność. I ma rację.
Stalin powoli odkrywa karty. Doszły go bowiem słuchy, że kreacja Sagera, jak i zresztą całe przedstawienie, odbierane jest przez publiczność jako komentarz do bieżącej sytuacji politycznej. Komentarz dla Stalina niezbyt życzliwy. Ot, choćby wątek dobrowolnego zrzeczenia się przez Leara władzy. Jakże łatwo tu o analogię. No bo dlaczego starzejący się Stalin również nie miałby ustąpić? Dyktator rozpoczyna z Sagerem drobiazgową analizę dramatu Szekspira. Początkowo dość akademicka dyskusja, z biegiem czasu zmienia charakter. Stalin zagłębia się w przeszłość Sagera, jego rzekome powiązania ze spiskowcami – syjonistami, pobyt w więzieniu. Po pierwszej rozmowie następuje druga, potem trzecia i następne. Niebawem aktor dowiaduje się o aresztowaniu swego ukochanego syna. Icyk zaczyna rozumieć, że na jego szyi nieuchronnie zaciska się pętla.

Premiera: 2 marca 1992

http://www.teatrtelewizji.tvp.pl/9697776/stalin