reżyseria: Janusz Kukuła
realizacja: Andrzej Brzoska
aktor: Joanna Trzepiecińska, Marta Kurzak, Grażyna Barszczewska, Henryk Talar, Grzegorz Kwiecień, Andrzej Mastalerz, Stanisław Brudny, Izabella Bukowska

Okazuje się, że warto czasem zadzwonić do medium, stawiającego kabałę wszystkim drżącym o swój los i przeznaczenie. Tak właśnie zrobili – niezależnie od siebie – Kajetan, który właśnie „wyklepał się z pudła” (siedem lat odsiadki za przemyt narkotyków), oraz Małgorzata, samotna kobieta, z synem w Irlandii i z rozpaczą w sercu, bo właśnie zginął jej labrador. On (emerytowany praski łobuz) i ona (kiedyś dziewczyna z „mrówkowca” na Bemowie) jeszcze nie wiedzą, że po wielu latach ich drogi ponownie się skrzyżują. Słuchowisko klasyka dramaturgii radiowej skrzy się dowcipem, żywym dialogiem i wciąga niezwykłym zbiegiem fabularnych przypadków, które – tak naprawdę – są przecież całkiem możliwie w prawdziwym życiu.

rycombel 2013-09-01 09:49	… czyli nieprzewidziane skutki dobrych uczynków.
jakoe 2014-05-14 00:52	(link dostępny po zalogowaniu)
musajka 2015-02-05 10:59	Fajnie się słuchało - dziękuję.
pablo66 2015-05-07 09:57	(link dostępny po zalogowaniu)
elzabeta 2016-04-27 16:46	reżyseria: Janusz Kukuła realizacja: Andrzej Brzoska aktor: Joanna Trzepiecińska, Marta Kurzak, Grażyna Barszczewska, Henryk Talar, Grzegorz Kwiecień, Andrzej Mastalerz, Stanisław Brudny, Izabella Bukowska Okazuje się, że warto czasem zadzwonić do medium, stawiającego kabałę wszystkim drżącym o swój los i przeznaczenie. Tak właśnie zrobili – niezależnie od siebie – Kajetan, który właśnie „wyklepał się z pudła” (siedem lat odsiadki za przemyt narkotyków), oraz Małgorzata, samotna kobieta, z synem w Irlandii i z rozpaczą w sercu, bo właśnie zginął jej labrador. On (emerytowany praski łobuz) i ona (kiedyś dziewczyna z „mrówkowca” na Bemowie) jeszcze nie wiedzą, że po wielu latach ich drogi ponownie się skrzyżują. Słuchowisko klasyka dramaturgii radiowej skrzy się dowcipem, żywym dialogiem i wciąga niezwykłym zbiegiem fabularnych przypadków, które – tak naprawdę – są przecież całkiem możliwie w prawdziwym życiu.